Ox

Aus Autoritäten
Version vom 7. April 2024, 10:28 Uhr von Useelbach (Diskussion | Beiträge) (Seite angelegt)
(Unterschied) ← Nächstältere Version | Aktuelle Version (Unterschied) | Nächstjüngere Version → (Unterschied)

Repertorium der mittelalterlichen Autoritäten

Ox

Oxford Bodleian Library, Ms. Canon. Misc. 278
Umfang 162 Bll.; hier dritter Faszikel: 32 Bll..; Bl. 84-114 der Sammelhandschrift (Zählung Priebsch, in der Hs. oben rechts) bzw. Bl. 97-128 (Zählung Mertens; in der Hs. unten Mitte)
Datierung 1467 (Bl. 114r [120r])
Schreiber per me S. R. (Bl. 114r [120r])
Schreibsprache franz. und mittelniederländisch
Inhalt Didaktische Texte u.a. eine Autoritäten-Sammlung
Anzahl und Form 69 Vierzeiler, Bl. 104v-110v [118v-124v]
Repertorien Marburger Repertorium der Freidank-Überlieferung

und Handschriftencensus

Katalog
Archivbeschreibung
Literatur
  • Franke, Ruth: Peter van Zirns Handschrift. Ein deutsches Schulbuch vom Ende des 15. Jh. Berlin 1932 (= Germanische Studien 127), S. 24.
  • Heider, Ines: Autorität Freidank. Studien zur Rezeption eines Spruchdichters im späten Mittelalter und in der frühen Neuzeit. Tübingen 2006 (= Hermaea N.F. 110), S. 41, 54 f., 56, 59, 60.
  • Jäger, Berndt: "Durch reimen gute lere geben". Untersuchungen zu Überlieferung und Rezeption Freidanks im Spätmitteltalter. Göppingen 1978 (= Göppinger Arbeiten zur Germanistik 238), S. 251, 257.
  • *Mertens Thom (Ed.): Den anderen Merten. Synoptische archiefeditie van Jacob van Maerlant's tweede Martijn. Nijmegen 1978, S. 9 f., 43-53.
  • Priebsch, Robert: Deutsche Handschriften in England. Bd. 1. Erlangen 1896, S. 172-176, hier S. 172 [online]
Anschrift Bodleian Library

Broad Street Oxford OX1 3 BG Great Britain

Bearbeiter Ulrich Seelbach

Transkription

(1) Boetius seit.

Alre wijsheyt fondament.

Es dat men gode mint ende kent.

Daer die dwasen niet vp en roucken.

Die haer ydele glorie soucken.


(2) Julius seit.

Die den wijn drinct soberlike.

Die verblijdter of myldelike.

Ende dien drinct met ouer mate.

Den lichame en heues ghene bate.


(3) Dauid seit.

Scepenen die te bancke sitten.

Ende lettel vp haer vonnesse mycke(n).

Die doen den aermen herde wee.

Ende hare ziele vele meer.


(4) Moyses seit.

Al es een machtich ende hoghe ghedae(n). <gestr. nach ghe: bore(n)>

Ende men he in  <gestr. h> vbel es onderdaen.

Hij peinse dat hijr al laten moet.

Want ouer daet en was noyt goet.


(5) Physon seit.

Van dinghen die in twijfel staen.

Zoe en zegghet dijn vonnesse niet te zae(n).

Want harstich vonnesse int hende.

Geraet den menighen dicke scande.


(6) Seneca seit.

Seneca seit nit openbare.

Al waert dat zonde ghe(n)e sonde enwaere. <119r/105r>

Nochtans zo sonde men scuwen zoude.

Want zij comt hunt quaden groude.


(7) Phares seit.

Goede morselen die vbel smaken.

Sijn quaet als zij der galghe(n) ghenake(n).

Als welde comt ten quade(n) hende.

So est verwijt ende scande.


(8) Ozyas seit.

Gen scoen man hooch ghebooren.

Diena gheene du+echt enwille hoore(n).

Ende om gode niet en gheuet.

Het es scade dat hij leuet.


(9) Melchizedech seit.

Gen wijf die gheest de biedt haer ziere.

Gen wijf die neemt vercoopt haer eere.

Gen wijf die met eere(n) wil leuen.

Die en zal noch nemen noch gheuen.


(10) Sadoch seit.

Die niet en heest noch net en weet.

Ende altoos in tauernen gehet.

Ende zijne(n) weert wel betaelt.

My gheeft wonder waer hijt haelt.


(11) Melchizedech seit.

Twee dinghen zijn die ir niet en gheere.

Dats een ley wijf ende een spoer weere.

Want men se wachten moet bij dichte.

Oft men verliesse harde lichte.


(12) Ezechiel seit. <119v/105v>

Een landheere zonder ghenade.

Ende een pape die staet om te verrade.

Ende een machtich man fel ende rijke.

Dat zijn drie duuels vp eerderijke.


(13) Danieel zeit.

Het es een teeken der wijsheden.

Dat een es van zulke(n) zeden.

Dat zijne wercken ende zijne woorden(n).

Altoos zijn van eenen acoorde.


(14) Sybilla zeit.

Die vande(n) fellen maect zijnen poortier.

Ende vanden vrecken zijn dispensier.

Ende verraders nee nit te zijne(n) rade.

Ende een licht wijf trauwet dese zijn o(n)gestade.


(15) Enoch seit.

Quade tonghen waer zij zijn.

Die zijn te scuwene alst vemijn.

Want quade tonghen breken been.

Al en hebben zij zeluen gheen.


(16) Abacuc seit.

Elc zir voor hem zeluen wel.

Want die auentuere es snel.

Alst gheluc den man niet en dient.

So en vindt hij gheenen vrient.


(17) Noe seit.


(36) Aristoteles


(38) Vriedanch

Ic hebbe goet tenes niet mijn

Och god wes mach dat zijn

Het en staet niet meer in mijn ghebodt

Dan ic verteere ende gheue om godt.

<108v>


(46) Seneca seit

Dat zone gheen zonde enware.

Nochtans waese my onmare.

Om hare grote onledicheit.

Dat bewijst my mijn groote redelijcheyt.


(47) Bernhardus


(49) Daeel


<109r> Jeronimus seit.

Goet ende lant moeten wij late(n).

Onse daden volghe(n) ons ter baten.

Hier omme doet alle dinc int beste.

Oft elken dach ware dijn leste.

<110r>


(66) Vryedac

Vele ghejaghet ende niet ghevanghe(n)

Vele gehoort ende niet verstanden

Vele ghesien ende niet te merken

Dat zijn alle verlooren werken.


<110v> Nota bene.

In mijn lyden will ic verblijden

Ende mijn ghebare(n) oft in my gheen lijden enware.